பெரும்பாலோருக்கு பள்ளிப்படிப்பே அதிக படிப்பாக அமைந்துவிடுகிறது. இவர்கள் வேறொரு நாட்டில் வாழத் தலைப்படும் போது பல்வேறு முரண்பாடுகள் வாழ்வில் வந்து சேருகின்றன. முன்பு வாழ்ந்த கிராமத்தில் "பையனை நன்றாக அடித்து வளருங்கள்" என்று வாழ்ந்துவிட்டு சுவிஸ் வாழ்வில் குழந்தைகளைக் கைநீட்டி அடிக்கக் கூடாது என்றால் இவர்களுக்குப் புரிவதில்லை. குழந்தைகளைத் திருத்துகிறேன் என்று கைநீட்டி அடிக்கப் போய் காவல்துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைபடும் போது இவர்களால் இந்தப் புது வாழ்வைப் புரிந்துகொள்ள முடிவதில்லை. பொம்பளப் பிள்ளைகள் அடக்க ஒடுக்கமாக வீட்டில் தாய் தந்தை பேச்சுக் கேட்டு, 'பொம்பள சிரிச்சாப் போச்சு! பொகையிலை விரிஞ்சாப் போச்சு' என்றொரு வாழ்வை தங்கள் நாட்டில் வாழ்ந்துவிட்டு இங்குவந்து பெண்கள் சுதந்திரமாக ஆண் பிள்ளைகளுடன் பழகுவதையும், வீதியோரங்களில், தெருக்களில் முத்தம் இட்டுக்கொள்வதையும் பார்க்கும்போது பாதிப்பெற்றோரின் அடிவயிறு நெருப்புச் சுட்டுச் சுட்டு கன்றிப்போயுள்ளது!. சிறுவர்களையே அடிக்கமுடியாதபோது, பெண்பிள்ளைகளை கைநீட்டி அடிக்க முடியுமா? அகதிவாழ்வு குழந்தைகளுக்கு சுதந்திரத்தை வழங்கிவிட்டு பெற்றோரை தண்டித்துவிடுவதாகவே பலர் நினைக்கின்றனர். இந்த வாழ்வின் அடர்த்தியை எதிர்கொள்ள முடியாத பலரின் வாழ்வு கைமீறிப் போகும் போது வன்முறைக்குள் இறங்கி விடுகின்றனர். இந்த வன்முறைகள் ஐரோப்பிய அரசாங்கங்களால் கடுமையாக தண்டிக்கப்படும்போது பல அகதிக் குடும்பங்களின் வாழ்வு சின்னா பின்னமாகி விடுகிறது! இதையெல்லாம் பாசாங்கில்லாமல் தன் கதைகளில் சித்தரிக்கின்றார் சதீஷ்.
திருமண வயது வரும்போது சிக்கல் இன்னும் கூடுகிறது! சுதந்திரமாக வளர்ந்த பெண்கள் பெற்றோர் சொல்லும் பையனைத் திருமணம் முடிப்பரா என்ற கேள்வி? சர்வ சுதந்திரமாக வளரும் பெண் ஒரு தமிழ் ஆணின் ஈகோவைப் பாதிக்காத வண்ணம் கட்டுப்பட்ட பெண்ணாக வாழ்வை நடத்துவாளா என்பது ஆணின் பிரச்சினை, எனவே தமிழ்ப் பையன்கள் இலங்கையிலிருந்து புரோக்கர்களின் மூலமாகப் பெண்களைத் தேர்வு செய்கின்றனர். இந்தப் பெண்ணை மாட்டுத்தாவணியில் மாட்டைக் கிரயம் பேசி வாங்குவது போல் கிரயம் பேசித்தான் வாங்க வேண்டியுள்ளது. குறிப்பிட்ட இடத்தில் குறிப்பிட்ட பணத்துடன் குறிப்பிட்ட காலத்தில் பையன் வந்து பெண்ணை வாங்கிக்கொண்டு செல்வதாக ஏற்பாடு. சதீஷ் கதைகளை வாசிக்கும்போது அகதி வாழ்வின் தண்டனைகள் நம்மை செயலிழக்கச் செய்கின்றன. தாம்பத்தியம் என்பது மாட்டுவியாபாரம் அல்ல. தம்பதியருக்குள் புரிந்துணர்வு தேவை. எத்தனையோ எதிர்பார்ப்புக்களுடன் வரும் பெண் அகதிகள் வாழும் வாழ்வைக் கண்டு சோர்வுற்று, கதிகலங்கி சிதறிப்போவதும் உண்டு. அகதிகளின் முக்கிய பிரச்சினை குடி. அமெரிக்காவை வெள்ளையர் ஆக்கிரமித்து, அங்குள்ள பூர்வகுடிகளை 'ரிசர்வ்' என்னும் முகாம்களில் வைத்து உதவித் தொகை கொடுத்தபோது பெரும்பாலோர் குடிகாரர்களாய் மாறிப் போயினர். இயற்கையின் சவால்களை எதிர்கொண்டு, துள்ளித் திரிந்த இயல்பான வாழ்வு பறிக்கப்பட்டபோது அமெரிக்க இந்தியர்கள் குடிகாரர்களாய் மாறிப் போயினர். இதே கதிதான் பெரும்பாலான இலங்கைத் தமிழர்களுக்கு இன்று நடந்துகொண்டு வருகிறது. குடியினால் வரும் குடும்பப் பிரச்சினை மணமுறிவிற்கு இட்டுச் செல்கின்றன!. ஆண்கள் ஆண்மை இழந்து சிறைகளிலும் பூங்காக்களிலும் வாழ்வைக் களிக்கின்றனர்.
இதையெல்லாம் தாண்டி அகதிகள் தங்கள் வாழ்வை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளும்போது, ஒரு வறட்டுக் கெளரவம் தங்கள் வாவில் புகுந்து விடுகிறது! கவலையை மறக்க அடிக்கடி பார்ட்டிகள் வைக்கின்றனர். பார்ட்டிகள் விமர்சையாகக் கொண்டாடப்பட்டு, முடியும்போது அளவுக்கு அதிகமான உணவு கழிவாக நிற்கின்றது. ஒருபுறம் உண்ண உணவின்றி, உடுக்க உடையின்றி, வாழ்வின் அடிப்படைத் தேவைகள் மறுக்கப்படும் சொந்த நாட்டு சகோதர சகோதரிகளின் வாழ்வு! மறுபுறம் இவையெல்லாம் அறிந்தும், தங்கள் சொந்த சோகங்களை மறைக்க செயற்கையான வசதிகளை உருவாக்கிக் கொண்டு உணவுப் பொருட்களை விரயம் செய்யும் பாசாங்குத்தனம். இவையெல்லாம் சதீஷால் பேசப்படுகின்றன.
அதேநேரத்தில் சதீஷ் பிரமாண்டமான கனவுகளை தங்கள் சமூகத்தில் விதைக்க எண்ணுகிறார். கல்வியைக் கொண்டாடும் தெய்வமாகப் பேணும் ஒரு இந்து சமூகத்தில் பிள்ளைகள் படித்து முன்னேறுவது என்பது இயல்பாக நடைபெறுகிறது. இருப்பினும் அவர்களை உலகின் ஆகச் சிறந்த பரிசுகளுக்கு தயார்படுத்த இவர் கதைகள் முனைகின்றன. விண்ணிற்குக் குறி வைத்தால் வீட்டு மாடிக்காவது ஏறமுடியும் என்று சொல்வதுபோல் இவரது கதைகள் தன்னம்பிக்கை ஊட்ட முயல்கின்றன.
இணையம்(INTERNET) போன்ற புதிய தொழில் நுட்பங்கள் அகதிகள் வாழ்வில் நுழையும் போது ஏற்கனவே சுழல்கள் கொண்ட வாழ்வு, இன்னும் வேகத்தில் பாய்கிறது, இந்தப் பாய்ச்சலில் அலைமோதும் இளைஞர்களின் வாழ்வைப் பற்றியும் இவர் பேசுகிறார்.
சதீஷின் கதைகள் பலரின் பிரம்மைகளை, பிம்பங்களை உடைக்கின்றன. இலங்கையில் உட்கார்ந்து கொண்டு 'அவனுக்கு என்ன வெளிநாட்டில் செளகர்யமாக வாழ்கிறான்' என்று எண்ணும் உள்நாட்டுக்காரர் இவர் கதைகளைப் படித்தால் ஏஜெண்டைப் பார்த்து வெளிநாட்டில் டிக்கெட் எடுக்கும் முன் இருமுறை யோசிப்பர். இரண்டாவது, இவர் கதைகளை ஒரு சுவிஸ் நாட்டுக்காரன் வாசித்தால், அடப் பாவமே! இவர்களுக்கு நாம் சொர்க்க வாசலைத் திறந்துவிட்டது, அனுபவிக்க அல்ல, அவதியுறத்தானா? என்று வியப்புறுவான்.
புகலிட வாழ்வின் அத்தனை சோகங்களும் இன்னும் பதிவுறவில்லை. வெளிநாடு கிளம்புவதற்குள் ஈழத்தில் படும் அவதிகள், சிதைவுறும் குடும்பங்கள், பொருளாதார சிக்கல்கள் போன்றவை முறையாகப் பதிவுறவில்லை. மிகுந்த சிரமத்தினூடேதான் ஒரு அகதி பயன்படுகிறான். பயணத்தின் எந்த நிலையிலும் சிறையுறலாம். ஏஜெண்டுகளால் ஏமாற்றப்படலாம். ஈழத்து சிறை அனுபவங்களைப் பேசும் அளவிற்கு இவர்களது படைப்புக்கள் வெளிநாட்டுச் சிறை அனுபவங்களைப் பேசுவதில்லை. ஈழத்துச் சிறைக்கொடுமைகள் இங்கு இல்லாது இருக்கலாம். ஆயின் ஒரு அகதிபடும் உளவியல் அவதிகளை அகதியன்றி யார் சொல்வது? மேலும் பயணத்தில் உள்ள சிக்கல்கள், பட்ட கஷ்டங்கள் , தாண்டிய மலைகள், நீந்திய ஆறுகள், கடந்த பனிவயல்கள் எத்தனை, எத்தனை? இது பற்றி புகலிட இலக்கியம் என்று பேசும்?
சதீஷின் எழுத்தைப் படிக்க கோனார் நோட்ஸ் அவசியமில்லைதான். ஆனால் கோனார் நோட்ஸை யாரும் செவ்விலக்கியம் என்று சொல்வதில்லை.
திருமண வயது வரும்போது சிக்கல் இன்னும் கூடுகிறது! சுதந்திரமாக வளர்ந்த பெண்கள் பெற்றோர் சொல்லும் பையனைத் திருமணம் முடிப்பரா என்ற கேள்வி? சர்வ சுதந்திரமாக வளரும் பெண் ஒரு தமிழ் ஆணின் ஈகோவைப் பாதிக்காத வண்ணம் கட்டுப்பட்ட பெண்ணாக வாழ்வை நடத்துவாளா என்பது ஆணின் பிரச்சினை, எனவே தமிழ்ப் பையன்கள் இலங்கையிலிருந்து புரோக்கர்களின் மூலமாகப் பெண்களைத் தேர்வு செய்கின்றனர். இந்தப் பெண்ணை மாட்டுத்தாவணியில் மாட்டைக் கிரயம் பேசி வாங்குவது போல் கிரயம் பேசித்தான் வாங்க வேண்டியுள்ளது. குறிப்பிட்ட இடத்தில் குறிப்பிட்ட பணத்துடன் குறிப்பிட்ட காலத்தில் பையன் வந்து பெண்ணை வாங்கிக்கொண்டு செல்வதாக ஏற்பாடு. சதீஷ் கதைகளை வாசிக்கும்போது அகதி வாழ்வின் தண்டனைகள் நம்மை செயலிழக்கச் செய்கின்றன. தாம்பத்தியம் என்பது மாட்டுவியாபாரம் அல்ல. தம்பதியருக்குள் புரிந்துணர்வு தேவை. எத்தனையோ எதிர்பார்ப்புக்களுடன் வரும் பெண் அகதிகள் வாழும் வாழ்வைக் கண்டு சோர்வுற்று, கதிகலங்கி சிதறிப்போவதும் உண்டு. அகதிகளின் முக்கிய பிரச்சினை குடி. அமெரிக்காவை வெள்ளையர் ஆக்கிரமித்து, அங்குள்ள பூர்வகுடிகளை 'ரிசர்வ்' என்னும் முகாம்களில் வைத்து உதவித் தொகை கொடுத்தபோது பெரும்பாலோர் குடிகாரர்களாய் மாறிப் போயினர். இயற்கையின் சவால்களை எதிர்கொண்டு, துள்ளித் திரிந்த இயல்பான வாழ்வு பறிக்கப்பட்டபோது அமெரிக்க இந்தியர்கள் குடிகாரர்களாய் மாறிப் போயினர். இதே கதிதான் பெரும்பாலான இலங்கைத் தமிழர்களுக்கு இன்று நடந்துகொண்டு வருகிறது. குடியினால் வரும் குடும்பப் பிரச்சினை மணமுறிவிற்கு இட்டுச் செல்கின்றன!. ஆண்கள் ஆண்மை இழந்து சிறைகளிலும் பூங்காக்களிலும் வாழ்வைக் களிக்கின்றனர்.
இதையெல்லாம் தாண்டி அகதிகள் தங்கள் வாழ்வை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளும்போது, ஒரு வறட்டுக் கெளரவம் தங்கள் வாவில் புகுந்து விடுகிறது! கவலையை மறக்க அடிக்கடி பார்ட்டிகள் வைக்கின்றனர். பார்ட்டிகள் விமர்சையாகக் கொண்டாடப்பட்டு, முடியும்போது அளவுக்கு அதிகமான உணவு கழிவாக நிற்கின்றது. ஒருபுறம் உண்ண உணவின்றி, உடுக்க உடையின்றி, வாழ்வின் அடிப்படைத் தேவைகள் மறுக்கப்படும் சொந்த நாட்டு சகோதர சகோதரிகளின் வாழ்வு! மறுபுறம் இவையெல்லாம் அறிந்தும், தங்கள் சொந்த சோகங்களை மறைக்க செயற்கையான வசதிகளை உருவாக்கிக் கொண்டு உணவுப் பொருட்களை விரயம் செய்யும் பாசாங்குத்தனம். இவையெல்லாம் சதீஷால் பேசப்படுகின்றன.
அதேநேரத்தில் சதீஷ் பிரமாண்டமான கனவுகளை தங்கள் சமூகத்தில் விதைக்க எண்ணுகிறார். கல்வியைக் கொண்டாடும் தெய்வமாகப் பேணும் ஒரு இந்து சமூகத்தில் பிள்ளைகள் படித்து முன்னேறுவது என்பது இயல்பாக நடைபெறுகிறது. இருப்பினும் அவர்களை உலகின் ஆகச் சிறந்த பரிசுகளுக்கு தயார்படுத்த இவர் கதைகள் முனைகின்றன. விண்ணிற்குக் குறி வைத்தால் வீட்டு மாடிக்காவது ஏறமுடியும் என்று சொல்வதுபோல் இவரது கதைகள் தன்னம்பிக்கை ஊட்ட முயல்கின்றன.
இணையம்(INTERNET) போன்ற புதிய தொழில் நுட்பங்கள் அகதிகள் வாழ்வில் நுழையும் போது ஏற்கனவே சுழல்கள் கொண்ட வாழ்வு, இன்னும் வேகத்தில் பாய்கிறது, இந்தப் பாய்ச்சலில் அலைமோதும் இளைஞர்களின் வாழ்வைப் பற்றியும் இவர் பேசுகிறார்.
சதீஷின் கதைகள் பலரின் பிரம்மைகளை, பிம்பங்களை உடைக்கின்றன. இலங்கையில் உட்கார்ந்து கொண்டு 'அவனுக்கு என்ன வெளிநாட்டில் செளகர்யமாக வாழ்கிறான்' என்று எண்ணும் உள்நாட்டுக்காரர் இவர் கதைகளைப் படித்தால் ஏஜெண்டைப் பார்த்து வெளிநாட்டில் டிக்கெட் எடுக்கும் முன் இருமுறை யோசிப்பர். இரண்டாவது, இவர் கதைகளை ஒரு சுவிஸ் நாட்டுக்காரன் வாசித்தால், அடப் பாவமே! இவர்களுக்கு நாம் சொர்க்க வாசலைத் திறந்துவிட்டது, அனுபவிக்க அல்ல, அவதியுறத்தானா? என்று வியப்புறுவான்.
புகலிட வாழ்வின் அத்தனை சோகங்களும் இன்னும் பதிவுறவில்லை. வெளிநாடு கிளம்புவதற்குள் ஈழத்தில் படும் அவதிகள், சிதைவுறும் குடும்பங்கள், பொருளாதார சிக்கல்கள் போன்றவை முறையாகப் பதிவுறவில்லை. மிகுந்த சிரமத்தினூடேதான் ஒரு அகதி பயன்படுகிறான். பயணத்தின் எந்த நிலையிலும் சிறையுறலாம். ஏஜெண்டுகளால் ஏமாற்றப்படலாம். ஈழத்து சிறை அனுபவங்களைப் பேசும் அளவிற்கு இவர்களது படைப்புக்கள் வெளிநாட்டுச் சிறை அனுபவங்களைப் பேசுவதில்லை. ஈழத்துச் சிறைக்கொடுமைகள் இங்கு இல்லாது இருக்கலாம். ஆயின் ஒரு அகதிபடும் உளவியல் அவதிகளை அகதியன்றி யார் சொல்வது? மேலும் பயணத்தில் உள்ள சிக்கல்கள், பட்ட கஷ்டங்கள் , தாண்டிய மலைகள், நீந்திய ஆறுகள், கடந்த பனிவயல்கள் எத்தனை, எத்தனை? இது பற்றி புகலிட இலக்கியம் என்று பேசும்?
சதீஷின் எழுத்தைப் படிக்க கோனார் நோட்ஸ் அவசியமில்லைதான். ஆனால் கோனார் நோட்ஸை யாரும் செவ்விலக்கியம் என்று சொல்வதில்லை.
நா. கண்ணன் , ஜப்பானிலும் இந்தியாவிலும் டாக்டர் பட்டங்களைப் பெற்றவர்.
ஜேர்மனியில் விஞ்ஞனியாகப் பணியாற்றிய டாக்டர் நா. கண்ணன் தற்போது தென்கொரியாவில் இயற்பியல் விஞ்ஞானியாக பணியாற்றுகிறார்.
கல்லாறு சதீஷின் நண்பரான டாக்டர் நா. கண்ணன் இணையத்தில் தமிழ்ச்சேவை செய்வதில் முக்கியமானவர் என்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.
0 comments:
Post a Comment