அந்த ஆலயத்தைப் பார்த்ததும் எனக்குக் கல்லறை மறந்து போயிற்று.
என்னை அது பரவசத்தில் ஆழ்த்திற்று. நான் புத்துணர்ச்சி பெற்றேன். பக்தியோடு ஆலயத்திற்குள் அடியெடுத்து வைத்தேன். இந்த ஆலயத்திற்காக எனது கல்லறை அழிக்கப்பட்டிருந்தால், அது எனக்குக் கிடைத்த பெரும்பேறு என்று எண்ணினேன்.
"தெய்வமே! ஆண்டவரே! இறைவனே! என் தேவனே!' என்று நான் உருகி உருகி வணங்கினேன்.
" உனது ஆலயத்திற்காக எனது கல்லறையை நீ எடுத்துக் கொண்டதற்காக நன்றி என் தேவனே" எனும் குரல் கேட்டு, யாரோ ஒருவர் அவ்விடம் வந்தார்!
ஒரு தேவலோக மனிதனைப் போல தோன்றினார்! நான், கடவுளுக்கு கொடுத்த அதே மரியாதையுடன் அவரை எழுந்து நின்று வணங்கினேன்.
"உனக்கு என்ன வேண்டும்? ஏன் இங்கே வந்தாய் என்றார். நான் நடந்ததைக் கூறினேன். ஆனாலும் எனக்கு மகிழ்ச்சியென்றேன்.
நேரம் போகப் போக அந்தத் தேவலோக மனிதனின் உருவம் மாறத் தொடங்கியது. தொடர்ந்து ஒரு விகாரமான உருவம் என்னைப் பார்த்துக் கத்தத் தொடங்கியது...!
"யாரடா உன்னை இங்கே வரச் சொன்னது? ஏனடா நீ கல்லறை கட்டுகிறாய்? யாரிடம் கேட்டடா இங்கே கல்லறை செய்தாய்? அழிக்க அழிக்க நீ என்னடா, திரும்பத் திரும்பக் கட்டிக் கொண்டிருக்கிறாய்?" என்று என்னை அந்த உருவம் மாறி மாறிக் கேள்வி கேட்டது.
எனக்குப் பயம் வரவில்லை. ஏனென்றால், நான் எந்தத் தவறும் செய்யவில்லை. எனக்குக் காட்டிலே கல்லறை கட்ட எல்லாவித உரிமைகளும் இருப்பதாக நம்பினேன்.
"ஏ... நான் யாரிடமும் கேட்க வேண்டிய அவசியமில்லை, இந்த ஆலயம் எனது விருப்பத்தெய்வத்தின் வடிவத்திலிருந்ததனால் உனக்கு மரியாதை செய்தேன், இனி உனக்கு நான் மரியாதை செய்யப்போவதில்லை, ஏன் எனது கல்லறையை அழித்தாய்?"
"அதுவா! எனக்கு எதுவுமே செய்யாமல் இருக்க முடியவில்லை. அதனால் யாருடனாவது பிரச்சினை செய்ய வேண்டும் போலுள்ளது என்றும் நீ நினைத்துக் கொள்ளலாம். மேலும், நானே ஆட்சி செலுத்திக் கொண்டிருக்கின்ற இந்தக் காட்டில் நீ வந்து கல்லறை கட்டுகிறாய், இந்தக் கல்லறையை நீ அழகாகக் கட்டி முடித்துவிட்டால் அதன்பிறகு ஆலயம் கட்டவும் நீ முயல்வாய், எனவே, உனது கல்லறைக் கனவை கலைக்க முயன்றேன்."
"இது அநியாயம், இது மிக மிக மோசமானது, என்னை, எனது கல்லறையைக் கட்டவிடு, அல்லது நான், உன்னைப் பற்றி, எனது ஆண்டவனிடம் முறையிடுவேன்"
"நீ முறையிட்டால் தண்டிக்கப்படப் போவது நீயாகத்தான் இருப்பாய்"
"அது எப்படி? நீ தவறு செய்ய, தண்டனை எனக்கா?"
"இதைக் கேள் முட்டாளே?"
"என்ன நீ, மரியாதையில்லாமல் கதைக்கின்றாய்?"
"உன்னோடு நான் கதைப்பதே, நீ செய்த புண்ணியம்தான்"
"சீ... போ... சாத்தானே! உன்னைப் பற்றிச் சொல்லி, உனது அகந்தையை அடக்குகிறேன்."
"நீ என்னைப் பற்றி முறையிடுமுன், உன்னைப் பற்றி நான் குற்றம் சாட்டவுள்ளேன்."
"அப்படி என்ன குற்றத்தைக் கண்டாய் என்மீது?"
"அப்படிக் கேள் கூறுகிறேன்.
என்னை அது பரவசத்தில் ஆழ்த்திற்று. நான் புத்துணர்ச்சி பெற்றேன். பக்தியோடு ஆலயத்திற்குள் அடியெடுத்து வைத்தேன். இந்த ஆலயத்திற்காக எனது கல்லறை அழிக்கப்பட்டிருந்தால், அது எனக்குக் கிடைத்த பெரும்பேறு என்று எண்ணினேன்.
"தெய்வமே! ஆண்டவரே! இறைவனே! என் தேவனே!' என்று நான் உருகி உருகி வணங்கினேன்.
" உனது ஆலயத்திற்காக எனது கல்லறையை நீ எடுத்துக் கொண்டதற்காக நன்றி என் தேவனே" எனும் குரல் கேட்டு, யாரோ ஒருவர் அவ்விடம் வந்தார்!
ஒரு தேவலோக மனிதனைப் போல தோன்றினார்! நான், கடவுளுக்கு கொடுத்த அதே மரியாதையுடன் அவரை எழுந்து நின்று வணங்கினேன்.
"உனக்கு என்ன வேண்டும்? ஏன் இங்கே வந்தாய் என்றார். நான் நடந்ததைக் கூறினேன். ஆனாலும் எனக்கு மகிழ்ச்சியென்றேன்.
நேரம் போகப் போக அந்தத் தேவலோக மனிதனின் உருவம் மாறத் தொடங்கியது. தொடர்ந்து ஒரு விகாரமான உருவம் என்னைப் பார்த்துக் கத்தத் தொடங்கியது...!
"யாரடா உன்னை இங்கே வரச் சொன்னது? ஏனடா நீ கல்லறை கட்டுகிறாய்? யாரிடம் கேட்டடா இங்கே கல்லறை செய்தாய்? அழிக்க அழிக்க நீ என்னடா, திரும்பத் திரும்பக் கட்டிக் கொண்டிருக்கிறாய்?" என்று என்னை அந்த உருவம் மாறி மாறிக் கேள்வி கேட்டது.
எனக்குப் பயம் வரவில்லை. ஏனென்றால், நான் எந்தத் தவறும் செய்யவில்லை. எனக்குக் காட்டிலே கல்லறை கட்ட எல்லாவித உரிமைகளும் இருப்பதாக நம்பினேன்.
"ஏ... நான் யாரிடமும் கேட்க வேண்டிய அவசியமில்லை, இந்த ஆலயம் எனது விருப்பத்தெய்வத்தின் வடிவத்திலிருந்ததனால் உனக்கு மரியாதை செய்தேன், இனி உனக்கு நான் மரியாதை செய்யப்போவதில்லை, ஏன் எனது கல்லறையை அழித்தாய்?"
"அதுவா! எனக்கு எதுவுமே செய்யாமல் இருக்க முடியவில்லை. அதனால் யாருடனாவது பிரச்சினை செய்ய வேண்டும் போலுள்ளது என்றும் நீ நினைத்துக் கொள்ளலாம். மேலும், நானே ஆட்சி செலுத்திக் கொண்டிருக்கின்ற இந்தக் காட்டில் நீ வந்து கல்லறை கட்டுகிறாய், இந்தக் கல்லறையை நீ அழகாகக் கட்டி முடித்துவிட்டால் அதன்பிறகு ஆலயம் கட்டவும் நீ முயல்வாய், எனவே, உனது கல்லறைக் கனவை கலைக்க முயன்றேன்."
"இது அநியாயம், இது மிக மிக மோசமானது, என்னை, எனது கல்லறையைக் கட்டவிடு, அல்லது நான், உன்னைப் பற்றி, எனது ஆண்டவனிடம் முறையிடுவேன்"
"நீ முறையிட்டால் தண்டிக்கப்படப் போவது நீயாகத்தான் இருப்பாய்"
"அது எப்படி? நீ தவறு செய்ய, தண்டனை எனக்கா?"
"இதைக் கேள் முட்டாளே?"
"என்ன நீ, மரியாதையில்லாமல் கதைக்கின்றாய்?"
"உன்னோடு நான் கதைப்பதே, நீ செய்த புண்ணியம்தான்"
"சீ... போ... சாத்தானே! உன்னைப் பற்றிச் சொல்லி, உனது அகந்தையை அடக்குகிறேன்."
"நீ என்னைப் பற்றி முறையிடுமுன், உன்னைப் பற்றி நான் குற்றம் சாட்டவுள்ளேன்."
"அப்படி என்ன குற்றத்தைக் கண்டாய் என்மீது?"
"அப்படிக் கேள் கூறுகிறேன்.
தொடரும்
0 comments:
Post a Comment